طایفه بزرگ گنگو زهی یکی از سه شاخه آغازی طایفه ی گسترده ی ریگی است(از نسل این سه برادر به نام های گنگو - نتو - حسین). آنها ساکن ماشکید یا ماشکل در محدوده مرز مشترک ایران و پاکستان بودند سپس گروهی از آنها شروع به مهاجرت کردند و گروهی به ناحیه گروک در نزدیک دهپابید مهاجرت کردند و لهجه آن ناحیه را به خود گرفتند ُ گروهی به مناطق میرجاوه و ریگ ملک مهاجرت کردند و لهجه شان تغییر چندانی نکرد ُ گروهی به مناطق شمالی و شرقی کشور رفتند از جمله سرخس و استان گلستان و ناحیه مینودشت که این گروه لهجه شان به کلی تغییر کرد اینها شبیه مردم زاهدان حرف می زنند از این سه دسته هیچکدام سردار نداشتند تا اینکه گروهی بزرگ که ساکن پشتکوه و منطقه پهناور گزو و روستای مرکزی پیلگوشکان بودند و لهجه شان هم تغییر چندانی نکرده بود توانستند پیشرفت زیادی در زمینه کشاورزی و دامپروری کسب نمایند و همچنین توانستند ادعای استقلال از سردار قبلی همه ریگی ها نمایند و خودشان سردار همه شاخه های گنگو زهی ها را از میان خود انتخاب کردند که آخرین سردار "حاج ارز محمد گنگوزهی" بودند که به دست اشرار یارمحمد زهی و بر سر اختلافات قومی و در حین خدمت به بسیج نظام مقدس جمهوری اسلامی در حالیکه دست خالی بودند شهید شدند.

طایفه گسترده ی گنگورهی با طایفه های یارمحمدزهی -(کمال خان زهی و گل محمد زهی)- گمشاد زهی - کرد - نتوزهی و حسین بر  وصلت گرفته است.

اکنون گنگو زهی به شاخه های دادشاه زهی - ملکشاه زهی و شه کرم زهی تقسیم می شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: